آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

TXT

txt

15 f 2020

آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

بتن SCC ( بتن خودتراکم ) از نمونه مقاله های سایت هستش که از مبحث 9 سااختمان های بتن آرمه گرد آوری شده و در اختیار شما قرارا داده شده است.

آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

بتن SCC ( بتن خودتراکم )

آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

بتن خود تراکم ، شامل بازه گسترده ای از طرح های اختلاط می باشد که خواص بتن تازه و سخت شده لازم برای کاربری های خاص دارا می باشند . اگرچه مقاومت هم چنان معیار اصلی موفقیت این بتن می باشند اما ویژگی های بتن تازه آن ، بسیار گسترده تر از بتن معمولی و متراکم شده توسط لرزاننده ها می باشد . این خواص مطلوب باید در زمان ، محل و بتن ریزی حفظ شوند . بتن خود تراکم در مواردی که شبکه بندی آرماتور ها فشرده است ، گزینه ای مطلوب می باشد . هم چنین عدم نیاز به لرزاننده ، آلودگی صوتی محیط را به نحو قابل ملاحظه ای کاهش می دهد . علی رغم ویژگی های مطلوب ، طرح اختلاط و اجرای این نوع بتن به عوامل متعددی از قبیل دانه بندی مصالح سنگی ، نوع مواد افزودنی و همچنین فیلرهای مورد استفاده بستگی دارد . در نظر گرفتن هر یک از معیارهای فوق ، کیفیت بتن سخت شده و کار پذیری بتن تازه را تحت تاثیر قرار میدهد .

زمان هزینه و کیفیت سه عامل مهم در اجرا می باشد که تاثیر مهمی در صنعت ساخت دارند . هر گونه پیشرفت و یا توسعه ای که باعث بهبود این سه عامل گردد ، همواره مورد علاقه مهندسان عمران خواهد بود . هرگاه این پیشرفت ها در صنعت ساخت و ساز تاثیر گذار باشد باید تحقیقات کافی بر روی فواید و مضرات آنها انجام گرفته و اقدامات لازم برای اجرایی ساختن آنها در صنعت ساخت و ساز صورت پذیرد . بتن خود تراکم با توجه به خصوصیات ویژه خود یکی از این توسعه هاست که میتواند تاثیر قابل توجهی بر صنعت ساخت داشته باشد .

برای سالیان متمادی دست یابی به بتنی با قابلیت خودترازی ( خود تراکمی ) بدون افت در مقاومت ، روانی و یا جداشدگی ، آرزوی مهندسین در کشورهای مختلف بوده است در اوایل قرن بیستم به دلیل خشک بودن مخلوط بتنی ، تراکم بتن تنها از طریق اعمال ضربه های سنگین در مقاطع وسیع و در دسترس ممکن بود . با شیوع استفاده از بتن های مسلح و آشکار شدن مشکلات اجرایی کاربرد مخلوطهای خشک ، گرایش به استفاده از مخلوطهای مرطوب تر گسترش یافت اما شناسایی تاثیر نسبت آب به سیمان در دهه ۱۹۲۰ نشان داد که افزایش این نسبت می تواند موجب افت در مقاومت بتن گردد . در سالهای بعد ، توجه به مسئله دوام بتن همچنین تاثیر مخرب افزایش نسبت آب به سیمان را به نفوذ پذیری و کاهش دوام بتن آشکار ساخت . این همه باعث گردید تا توجه ویژه ای بر خواص کارایی و رئولوژی بتن و نیز روشهای تراکم ، با هدف بهبود خواص مقاومت و دوام آن صورت گیرد . این تحقیقات در نهایت منجر به معرفی بتن خود متراکم در ژاپن گردید . بتنی با قابلیت جریان زیاد که می تواند تنها تحت تاثیر نیروی ثقل و بدون نیاز به انجام هرگونه فرآیند دیگری تمامی زوایای قالب را پر کرده و آرماتور ها دربرگیرد، بدون آنکه جداشدگی یا آب انداختن ایجاد گردد . بررسی رئولوژی و کارایی ، تاثیر بالایی بر تعیین خواص بتن خود تراکم را نشان می دهد ؛ لذا بر اساس روابط مایع لزج نیوتنی ، پارامترهای موثر در تعریف رفتار جریان بتن خود تراکم را معرفی می کند و آزمایش جی – رینگ آزمایش ساده و مناسبی برای اندازه گیری مقاومت بتن در مقابل جداشدگی سنگدانه ها است و چنانچه مقدار آب و خصوصا” فوق روان کننده از یک حد معینی افزایش یابد مقاومت جداشدگی بتن کاهش می یابد و از آزمایش دو نقطه ایی میتوان بدست آورد که ثابت های رئولوژی میتوانند خواص رئولوژی ، خصوصا” توانمندی بتن از نظر حرکت پذیری و پرشدگی را بخوبی تعیین نماید .

مطالب مرتبط:

دانلود پاورپوینت بتن و انواع آن

آزمایش تعیین مقدار هوای موجود در بتن خمیری

آزمایش روانی و کارایی بتن (اسلامپ)

برای دانلود پروژه معماری کلیک کنید.

برای دانلود مطالعات معماری کلیک کنید.

برای دیدن و دانلود نقشه اتوکدکلیک کنید.

برای دیدن و دانلود رساله معماری میتوانید کلیک کنید.

پیج اینستاگرامی پر از نقشه های ویلایی پیشنهاد میکنم حتما تو اینستاگرام فالوش کنید.

پلان معماری

 ای دی پیج  :  home_plan98@

بتن خود تراکم نخست در سال ۱۹۸۶ توسط H.okamura در ژاپن پیشنهاد گردید و در سال ۱۹۸۸ این نوع بتن در کارگاه ساخته شد و نتایج قابل قبولی را از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی بتن ارائه داد . مقالات متعددی در ارتباط با توسعه بتن خودتراکم در دنیا ارائه شد امروزه بتن خود تراکم همزمان با کشور ژاپن در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی کشورهای اروپایی ، کانادا و امریکا تحت عنوان  self – consolidating concrete  موضوع بحث بررسی و اجرای سازه های بتنی است . در ایران نیز استفاده از بتن خود تراکم از چند سال قبل آغاز شده و مزایای آن بهره گرفته شده است برای مثال می توان از مصرف بتن خود تراکم در تونل رسالت در تهران نام برد .

آزمایش های بتن SCC ( بتن خودتراکم )

1-    آزمايش دو نقطه اي Two points :

آقاي Tatter sall نسبت به انجام آزمايشهاي كارآئي كه در آن فقط يك عامل مورد سنجش قرار ميگيرد معترض بود ايشان معتقد بود كه بتن تازه را بايد يك سيال غير نيوتني فرض كرد و با توجه به مدل بنيگهام دو پارامتر را در آن بدست آورد .

tيا S برشي ، t0 يا S0 تنش برشي تسليم ( عرض محل قطع خط با محور عمودي ) ، µ يا V لزجت و يا ويسكوزيته خميري ( پلاستيك ) و gيا g شيب خط سيال غير نيوتني ( بتن ) در اين آزمايش ميباشد هدف اين آزمايش تعيين دو پارامتر (t0 و µ) يا (v,s0 ) بصورت همزمان ميباشد . لذا نام آنرا دو نقطه اي ( دو پارامتري ) نهاده‌اند . s0 ياt0 تنش برشي تسليم در واقع تنش لازم براي شروع سيلان ( جريان ) سيال مورد نظر ( بتن ) ميباشد كه رابطه نزديكي با اسلامپ دارد . لزجت خميري نمايانگر افزايش تنش برشي در ازاء افزايش در روند برش ميباشد . آقاي تاترسال ، با استفاده از يك مخلوط كن روشي را براي سنجش لنگر ( گشتاور ) پيچشي (torque) ابلاغ نمود . اين مخلوط كن شبيه مخلوط كنهاي Forced Action يا مخلوط كنهاي خميرگيري قنادي است .

وي با حداقل دو سرعت مختلف ، دو لنگر پيچشي را براي بتن بدست آورد كه در نهايت موجب رسم يك خط مايل و تعيين t0و µ يا v,s0 ميگردد . افراد ديگري نيز كار وي را دنبال و دستگاه را اصلاح كردند و توانسته معيارهاي كمي براي پتانسيل ( استعداد ) جدا شدگي بتن را به نمايش گذارند .

اين آزمايش صرفاً آزمايشگاهي است و انجام آن به افراد متخصص براي نتيجه گيري و تفسير نياز دارد . امروزه در كارگاه برروي بتن ريخته شده با كمك دستگاههاي كوچك روبات شكل آزمايش را انجام ميدهند و تنش نقطه تسليم s0 يا t0 لزجت خميريvو µ را بدست مي آورند و ميتوان اثر زمان و دما را نيز برروي اين دو پارامتر بدست آورد . افرادي تنش برشي تسليم را به اسلامپ مربوط نموده اند و روابطي را ارائه كرده اند كه هنوز د . ) صحت آنها ثابت نشده است . ( اين آزمايش در متن اصلي نبوده است و توسط مترجم بدان افزوده )

2-   آزمايش Slump Flow و آزمايش T50cm( پهن شدگي اسلامپ – زمان 50 سانتي متري )

2-1- مقدمه :

 در آزمايش اسلامپ فلو ( پهن شدگي اسلامپ ) ، ميزان پهن شدگي بتن در سطح افقي مشخص ميشود و براي بتن هايscc مناسب است . در ابتدا اين آزمايش در ژاپن و براي ارزيابي بتن هاي ترمي Tremie كه در بتن‌ريزي زير آب مورد استفاده قرار ميگيرد بكار رفت . نحوه انجام آزمايش مانند آزمايش اسلامپ است اما بجاي اندازه گيري افت و فرو نشستن مخروط بتن ، قطر متوسط بتن پهن شده در سطح زمين اندازه گيري ميشود و قابليت پر كردن ( قابليت سيلان و جريان ) را نشان ميدهد.

2-2- روش آزمايش :

2-2-1- وسايل كار :

در اين آزمايش از يك مخروط ناقص اسلامپ به قطر تحتاني 200 ميليمتر و قطر فوقاني 100 ميليمتر و ارتفاع 300 ميليمتر استفاده ميشود . يك صفحه فلزي و غير جاذب به حداقل ابعاد 700 ميليمتر ( ترجيحاً 800 ميليمتر ) نياز است كه صلب و غير جاذب باشد و روي اين صفحه دواير متحدالمركز به قطر 200 ميليمتر تا 800 ميليمتر ( هر 50 ميليمتر ) رسم شده باشد و بويژه دايره‌اي به قطر 500 ميليمتر بصورت بارز و روشني مشخص گردد. ماله ، سرتاس ، خط كش ( متر ) و كرونومتر ( درصورت انجام آزمايش T_50co )لازمست  .

2-2-2- نحوه كار :

6 ليتر بتن كه به روش استاندارد نمونه گيري شده است براي آزمايش لازم ميباشد .

سطح صفحه فلزي و درون مخروط ناقص اسلامپ را مرطوب نمائيد و مخروط را روي صفحه فلزي و در مركز آن قرار دهيد و با پا يا دست محكم آنرا در جهت قائم روي صفحه فشار دهيد . سپس بتن را با سرتاس درون مخروط ناقص بريزيد و بدون اينكه به آن ضربه‌اي بزنيد يا بلرزانيد ، پر كنيد و بدون اعمال ضربه يا لرزش بتن اضافي را با ماله يا خط كش برداريد و صاف كنيد . بتن اطراف پاي مخروط را كاملاً تميز نمائيد . مخروط را بصورت قائم بالا بكشيد تا بتن به سهولت و بدون مايع روان شود . در صورتيكه قصد شما اندازه گيري براي آزمايش T_50cm ( زمان 50 سانتي متري ) باشد همزمان با بالا كشيدن قالب مخروط ناقص ، كرونومتر را بكار بيندازيد و زمان لازم براي رسيدن بتن به دايره 500 ميليمتري را با دقت 1/0 ثانيه اندازه بگيريد .

براي تعيين پهن شدگي اسلامپ ( اسلامپ فلو ) لازمست پس از توقف بتن روي صفحه كف ، قطر نهائي و متوسط پهن شدگي را كه براي دو قطر عمود بر هم بدست آمده است با تقريب25 ±  ميليمتر گزارش نمائيد .

همچنين لازمست مشاهدات خود را در مورد همگني بتن در مركز و در پيرامون بتن از نظر درشتي و ريزي و ميزان خمير سيمان بيان و تشريح نمائيد .

2-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

هر چه اسلامپ (SF ) بزرگتر باشد معرف قابليت بيشتر پر كردن قالب و روان شدگي بتن تحت وزن خود ميباشد . حداقل نتيجه 600 ميليمتر براي بتن خودتراكم مورد نياز است و توصيه شده است . معمولاً اختلاف نتيجه 50± ميليمتر در آزمايشهاي مختلف براي يك بتن قابل توجيه است .

اين آزمايش سريع و ساده است و نياز به يك تا دو نفر ( بويژه براي آزمايش T_50cm ) دارد و ميتواند در كارگاه و در آزمايشگاه بكار گرفته شود . كاربرد آن در دنيا وسعت زيادي پيدا نموده است . هر چند “بخوي قابليت پر كردن “را نشان ميدهد اما قابليت عبور از بين ميلگردها بدون انسداد را نميتواند به نمايش گذارد . اين آزمايش تا حدود زيادي مقاومت به جدا شدگي را نشان ميدهد . براي تكميل اين آزمايش سعي كرده‌اند كه محدوديتهائي را در اطراف آن با قفس ميلگرد و وسايل مشابه ايجاد نمايند و قابليت عبور را نيز بسنجند . همزمان با اين آزمايش ميتوان آزمايش T_50cm را با همان وسايل و امكانات ( بجز كرونوتر ) بدست آورد . زمان كمتر نشانه قابليت رواني و سيلان بيشتر است . مؤسسه تحقيقاتي نروژي Brite Eu Ram مقادير 3 تا 7 ثانيه را بعنوان حدود قابل قبول در كاربردهاي مهندسي عمران و 2- 5 ثانيه را براي كاربردهاي پيشنهاد نموده است .

در جدا شدگي شديد بيشتر سنگدانه هاي درشت در مركز توده بتن و ملات و ضمير سيمان در پيرامون توده به چشم ميخورد . در جدا شدگي جزئي يك ملات به عرض كم بدون درشت دانه در لبه اطراف توده بتن مشاهده ميشود اگر هيچيك از اين پديدهها مشاهده نگرديد بايد با اطمينان گفت كه هيچ جدا شدگي وجود ندارد .

3-آزمايش حلقه J (J Ring )

3-1- مقدمه :

اين آزمايش نيز احتمالاً ژاپني است اما ابداع كننده آن ناشناس ميباشد . آزمايش حلقه J در دانشگاه  Paisley توسعه يافته است . اين آزمايش براي تعيين قابليت عبور بتن بكار گرفته ميشود در واقع اين وسيله بهمراه يكي از دو آزمايش ( وسيله ) اسلامپ فلو و Orimet نميتواند بكار رود .

به اين حلقه ميلگردهائي وصل ميشود كه قفسي را ميسازد كه با امكان عبور بتن از ميان ميلگردها ميتوان قابليت عبور را تعيين نمود .

3-2- روش آزمايش :

3-2-1- وسايل آزمايش :

الف) اگر بخواهيم از وسيله مخروط ناقص اسلامپ فلو استفاده نماييم : يك مخروط ناقص اسلامپ بكار ميرود كه پاگيره هاي آن بايد حذف شود . صفحه مربعي را به ابعاد حداقل 700 ميليمتر بصورت محكم و غير جاذب با دواير متحدالمركز به قطرهاي 200 تا 700 ميليمتر و دايره مشخص 500 ميليمتر كمچه يا ماله ، سرتاس ، خط كش و نهايتاً حلقه J شامل يك حلقه فولادي باز به مقطع    ^mm 25*30 كه سوراخهاي عمودي روي آن ايجاد شده است و در اين سوراخها ميلگردهائي به طول ^mm 100و قطر 10 ميليمتر و فاصله 2± 48 ميليمتر نصب گرديده است (ميلگردها معمولاً بصورت رزوه شده درون سوراخ حديده شده قرار ميگيرد و پيچ ميشود ) قطر حلقه در محل ميلگردها 300 ميليمتر و ارتفاع آن از زمين ( با قرار گيري ميلگردها ) 100 ميليمتر است .

ب) اگر بخواهيم از وسيله Orimet استفاده نمائيم . دستگاه Orimet كه توضيح آن بعداً داده خواهد شد و در بخش 9 آمده است لازم ميباشد كمچه يا ماله ، سرتاس ، كرونومتر ، خط كش و حلقه J با توضيحات فوق بكار ميرود . لازم به ذكر است كه آزمايشگر ميتواند ميلگردهائي با قطر دلخواه و فواصل مورد نياز را نيز بكار برد اما فاصله آزاد ميلگردها خوبست از 3 برابرحداكثر اندازه سنگدانه ها كوچكتر نباشد . اين موارد بايد در نتيجه آزمايش ذكر شود .

3-2-2- نحوه آزمايش :

الف ) با استفاده از مخروط ناقص اسلامپ فلو : حدود 6 ليتر بتن نمونه گيري شده تحت شرايط استاندارد مورد نياز است . صفحه و داخل قيف را مرطوب نمائيد و صفحه را روي سطح محكم و تراز قرار دهيد . حلقه J را در وسط صفحه قرارداده و مخروط ناقص اسلامپ را در داخل آن بگذاريد به نحوي كه در مركز صفحه قرار گيرد و آنرا محكم نگهداريد . با سرتاس مخروط ناقص را پر كنيد (بدون لرزش و ضربه ) و همچنين بتن اضافي مخروط ناقص را بكمك ماله يا كمچه صاف كنيد و در اين رابطه ضربه اي اعمال ننمائيد . بتن اضافي ريخته شده در پاي قالب اسلامپ را برداريد . قالب را بصورت قائم بالا بكشيد و اجازه دهيد بتن به سمت خارج روان گردد . در اين حالت نيز قطر نهائي متوسط را با اندازه گيري دو قطر عمود برهم بتن پهن شده و بدست آوريد و برحسب ميليمتر با دقت 25 ميليمتر گزارش كنيد . اختلاف ارتفاع بتن در داخل و خارج حلقه J ( قفس ) در مجاورت ميلگردهاي عمودي را در چهار نقطه تعيين كنيد و متوسط آنرا برحسب ميليمتر ( با دقت 11 ميليمتر) گزارش نمائيد . مشاهدات خود را در مورد كيفيت اطراف و پيرامون توده بتن و جداشدگي احتمالي قيد نمائيد . وجود ملات يا خمير سيمان فاقد سنگدانه درشت را مشخص كنيد .

ب ) با استفاده از دستگاه Orimet : حدود 8 ليتر بتن تازه كه طبق استاندارد نمونه گيري شده است در اين آزمايش بكار ميرود . دستگاه Orimet را روي زمين محكمي قرار دهيد سطوح داخل لوله بتن ريزي و سوراخ خروجي ( روزنه ) را مرطوب نمائيد و اجازه دهيد آب اضافي از دريچه روزنه زيرين بيرون بريزد . دريچه تحتاني را ببنديد و زير آن يك سطل ( ظرف خاص مانند استانبولي يا مشابه آن) قرار دهيد . ( اين كار در اين آزمايش ، يعني با حلقه J لازم نيست و بجاي آن حلقه قرار ميگيرد ) دستگاه را كاملاً با بتن بدون اعمال تراكم و ضربه پر كنيد و بتن اضافي را به آرامي با ماله يا كمچه از سطح آن پاك كنيد . دريچه تحتاني را پاك كنيد و اجازه دهيد بتن تحت وزن خود بيرون بريزد . همزمان با باز كردن دريچه تحتاني كرنومتر را روشن كرده و زمان خروج كامل بتن را به عنوان “زمان جريان” مشخص و ثبت نمائيد . زمان خروج كامل بتن وقتي است كه اگر از بالا به داخل دستگاه نگاه كنيد نور ديده شود . كل آزمايش بايد ظرف 5 دقيقه انجام شود . با وجود حلقه J بايد قطر متوسط بتن پهن شده بدست آيد . ( دو قطر عمود برهم ) و بر حسب ميليمتر گزارش شود ضمناً بايد اختلاف ارتفاع متوسط سطح بتن داخل و خارج قفس ( در مجاورت ميله هاي قائم ) در چهار نقطه بدست آورد و گزارش گردد . همچنين بايد وضعيت جداشدگي به ويژه در محيط اطراف توده بتن مورد بررسي قرار گيرد و گزارش شود .

3-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

تركيب آزمايش حلقه J با اسلامپ فلو و يا Orimet معمولاً از نظر قابليت عبور حائز اهميت است هر چند قابليت پر كردن و رواني را نيز به نمايش ميگذارد . مثلاً ميتوان نتيجه اين آزمايش توأم با اسلامپ فلو ( آزمايش مقيد ) را با آزمايش اسلامپ فلو ( غير مقيد ) مقايسه نمود و مشاهده كرد چه تفاوتي حاصل شده است .

همچنين ميتوان آزمايش Orimet محدود نشده را با آزمايش محدود شده توسط حلقه J مقايسه نمود. آزمايش Orimet يك آزمايش ديناميكي است و وضعيت بتن ريزي مداوم در عمل را تداعي ميكند . بهرحال در اين آزمايشهاي توأم غالباً به دو نفر آزمايشگر نياز است . نتايج آزمايش از نظر قابليت رواني و عبور از يكديگر مجزا و مستقل نيستند ، مگر اينكه با آزمايش غير مقيد و محدود مقايسه شود . قابليت انسداد كمتر تحت تاثير ويژگيهاي رواني است و بوضوح ميتوان گفت ، اختلاف بيشتر در اختلاف ارتفاع ها نشانه قابليت عبور كم بتن ميباشد . قابليت انسداد ( بلوكه شدن ) و يا جداشدگي را ميتوانيد آشكارا ديد كه غالباً اين مشاهده به ذكر نتايج كمي و محاسبات ارجح است .

4-آزمايش قيف V و آزمايش قيف V در 5 دقيقه ( T_5min )

 4-1-مقدمه :

اين آزمايش در كشور ژاپن و توسط Ozawa و همكاران وي ابداع و توسعه يافته است . در واقع از يك قيف V شكل براي اين آزمايش استفاده ميشود و با تعيين زمان خروج بتن پر شده در آن قابليت پر كردن ( رواني ) بدست مي آيد . حجم قيف 12 ليتر و اين وسيله براي با بتن هائي حداكثر اندازه سنگدانه 20 ميليمتر كاربرد دارد . گاه در ژاپن و ساير كشورها از قيفي با مقطع دايرهاي استفاده شده است كه قيف O نام دارد .

در نوع ديگري از اين آزمايش ، پس از پر كردن قيف اجازه ميدهيم 5 دقيقه در قيف بماند سپس زمان خروج بدست مي آيد كه در اين حالت زمان خروج جداشدگي را با توجه به افزايش قابل ملاحظه خود نشان ميدهد .

4-2-روش آزمايش :

4-2-1- وسايل آزمايش :

قيف V مانند شكل 4 ، سطل يا ظرف 12 ليتري ، ماله ( كمچه ) ، سرتاس ، كرونومتر در اين آزمايش بكار ميرود .

4-2-2- نحوه انجام آزمايش :

در حدود 12 ليتر بتن براي انجام آزمايش لازمست كه بايد طبق دستور استاندارد معمول نمونه گيري شده باشد و قيف V را روي جاي محكمي قرار دهيد . سطوح داخلي آنرا مرطوب نمائيد . دريچه تحتاني را باز نگهداريد تا آب اضافي تخليه شود . سپس دريچه را ببنديد و يك سطل را زير آن بگذاريد . قيف را كاملاً با بتن بدون اعمال تراكم يا ضربه پر نمائيد و بتن اضافي آنرا با ماله يا كمچه برداشته و سطح آنرا به آرامي صاف كنيد . 10 ثانيه پس از پر كردن قيف ، دريچه تحتاني را باز كنيد و زمان خروج تمام بتن را ثبت و بعنوان زمان جريان قيف V يادادشت و گزارش نمائيد . وقتي ميتوان گفت كه بتن خارج شده كه اگر از بالا به داخل قيف نگاه كنيم نور را از زير ( بعلت خروج بتن ) ببينيم . كل آزمايش بايد ظرف 55 دقيقه انجام شده باشد .

براي انجام آزمايش قيف V درT_5min (زمان 5 دقيقه ) نبايد سطوح داخلي قيف راپس از انجام آزمايش فوق پاك كنيد يا مرطوب نمائيد بلكه بايد دريچه تحتاني را ببنديد و مجدداً قيف را با سرعت و فوراً ( پس از اندازگيري زمان جريان ) پر نمائيد . سطل را زير آن بگذاريد و با روشي كه در فوق به آن اشاره شد بايد قيف پر شده و سطح آن صاف گردد . 5 دقيقه پس از اينكه قيف پر شد دريچه تحتاني را باز كنيد و اجازه دهيد بتن در اثر وزن خود خارج شود و زمان جريان را با روش فوق الذكر بدست آوريد . در مراحل قبلي وقتي دريچه باز ميشود بايد بطور همزمان كرونومتر را بكار انداخت و پس از خروج بتن و مشاهده نور، كرنومتر را از كار انداخت و زمان را قرائت نمود . در اين مرحله زمان جريان را “زمان جريان در زمان 5 دقيقه”مينامند .

4-3-تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

گرچه آزمايش قابليت جريان را اندازه گيري مينمايد نتيجه تحت تاثير ساير خواص بتن نيز واقع ميشود . بطور مثال اگر سنگدانه درشت زيادي در بتن موجود باشد موجب ميشود بدليل شكل قيف بخوبي جريان نيابد و انسداد صورت گيرد همچنين اگر بدليل لزجت زياد خمير و يا اصطكاك زياد بين ذرات ، بتن مانند خمير سفت ميشود و زمان جريان افزايش مييابد وسيله آزمايش داراي شكل ساده اي است و اثر زاويه قيف و اثر جدار بر جريان روشن نيست . نتيجه كمتر نشانه قابليت رواني بيشتر است .

براي بتن SCC ، زمان جريان 2± 10 ثانيه مناسب در نظر گرفته شده است . شكل قيف ( مخروط وارونه ) جريان را مقيد ميكند و زمان جريان طولاني تر برخي مشخصه هاي مخلوط را در رابطه با انسداد بدست ميدهد .

وقتي پس از 5 دقيقه تأخير و ماندن بتن در قيف زمان جريان را اندازه ميگيريم ، جداشدگي ناشي از ته نشيني سنگدانه هاي بتن باعث افزايش جريان ميشود . افزايش بيش از 3 ثانيه ابداً مناسب نيست و مسلماً كاهش زمان را نيز شاهد نخواهيم بود.

5-آزمايش جعبه L (L Box test Method  )

5-1- مقدمه :

اين آزمايش بر اساس يك طرح ژاپني براي بتن زير آب ( ترمي ) بنا نهاده شده است و توسط Petersson مورد استفاده قرار گرفته و تشريح شده است . اين آزمايش رواني بتن را مورد ارزيابي قرار ميدهد و همچنين تا حدي قابليت انسداد بتن را در برابر ميلگردها نشان ميدهد . دستگاه مربوطه در شكل 5 نشان داده شده است . وسيله مورد نظر شامل يك جعبه با مقطع مستطيل و به شكل يك L ميباشد و داراي يك بخش افقي و يك قسمت قائم است كه توسط يك دريچه متحرك از يكديگر جدا شده اند . در جلوي دريچه ميلگردهائي بصورت قائم قرار دارد كه پس از باز شدن دريچه بتن بخش قائم ميتواند از دريچه و ميلگردها عبور كرده و به بخش افقي وارد شود . با توقف جريان ارتفاع بتن در انتهاي بخش افقي و بتن باقيمانده بخش قائم بدست مي‌آيد و از تقسيم ايندو برهم ، شيب بتن در حالت سكون را نشان ميدهد و قابليت عبور از ميله ها را به نمايش ميگذارد . بخش افقي ميتواند در فواصل 200 و 400 ميليمتري دريچه علامت گذاري شود و زمانهاي رسيدن بتن به اين نقاط اندازه گيري گردد . اين زمانها بعنوان زمان T₄₀,T₂₀ شناخته ميشود و مشخصه اي براي قابليت پر كردن (رواني ) است .

قطر ميلگردها و فاصله آنها ميتواند با آنچه در شكل آمده است متفاوت باشد و طبق شرايط واقعي پروژه تغيير يابد . معمولاً سه برابر حداكثر اندازه سنگدانه ميتواند فاصله مناسب تلقي شود با اين حال براي مشخص كردن قابليت عبور بتن ميتوان فواصل ديگري ( كمتر يا بيشتر ) را مد نظر قرار داد .

5-2- روش آزمايش :

5-2-1- وسايل آزمايش :

دستگاه جعبه L كه با ماده محكم و غير جاذب ساخته شده است و ترجيح دارد طلقي و از جنس Perspex , plaxiglass باشد تا درون آن ديده شود ( مطابق شكل 5 ) ماله يا كمچه ، سرتاس ، كرونومتر ، خط كش

5-2-2- نحوه انجام آزمايش :

حدود 14 ليتر بتن مورد نياز را كه طبق استاندارد نمونه گيري شده است بايد مورد استفاده قرار داد . ابتدا وسيله را روي سطح محكم و تراز ( افقي ) قرار دهيد . مطمئن شويد كه دريچه كشوئي بخوبي كار ميكند و براحتي بالا و پائين ميرود و دريچه را ببنديد . داخل قسمت قائم را آب بريزيد و دريچه را باز كنيد تا آب خارج شود و بخش افقي نيز مرطوب گردد . بهرحال آب را از دستگاه خارج كنيد . دريچه را بسته و بخش قائم را با بتن پر كنيد . اجازه دهيد بمدت يك دقيقه بتن در اين قسمت باقي بماند . سپس دريچه را باز كنيد تا بتن به بخش افقي وارد شود . همزمان بايد كرونومتر را بكار اندازيم و زمان رسيدن بتن به علامت 200 و 400 ميليمتري اندازه گيري نمائم وقتي بتن از حركت باز ماند ارتفاع ارتفاع H₂,H₁   ( در ابتدا و انتهاي بتن ) را اندازه‌گيري نمائيد . نسبت H₂/H₁ را محاسبه كنيد ، اين نسبت را ضريب انسداد يا نسبت بلوكه شدن مينامند . تمام آزمايش بايد ظرف 5 دقيقه انجام شود .

5-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

اگر بتن همچون آب جريان يابد 1 =H₂/H₁ ميگردد . هر چه بتن نتواند بخوبي جريان يابد و از ميلگردها رد شود نسبت مزبور از 1 ميشود و از يك فاصله ميگيرد . گروه تحقيقات EU حداقل نسبت انسداد را 8/0 پيشنهاد داده‌ است اين نسبت مشخصه اي براي سهولت جريان را نشان ميدهد اما بطور كلي توافقي در مورد مقدار اين نسبت وجود ندارد . درصورتيكه سنگدانه هاي درشت انسداد آشكاري را در پشت ميلگردها بوجود آورد ميتوان آنرا از طريق مشاهده مشخص نمود .

آزمايش جعبه L بصورت گسترده‌اي ميتواند در آزمايشگاه مورد استفاده قرار گيرد و شايد بتوان در كارگاه نيز از آن بهره گرفت نتيجه آزمايش قابليت پر كردن و عبور را نشان ميدهد و مورد ارزيابي قرار ميگيرد . همچنين فقدان پايداري جدي ( جداشدگي ) را ميتوان با چشم مشاهده نمود . درصورتيكه جعبه از نوع طلقي و قابل مشاهده نباشد بايد آنرا بريد و داخل آنرا ديد .

متاسفانه فعلاً در مورد جنس ، ابعاد و ميلگردهاي دستگاه توافقي وجود ندارد . بنابراين مقايسه نتايج موجود در تحقيقات ، مشكل بنظر ميرسد روشن نيست كه اثر جداره دستگاه بر رواني بتن چگونه است ؟ اما قطر و فاصله ميلگردها تا حدي بايد مشابه وضعيت معمول در كارگاه باشد .

براي آزمايش دو نفر آزمايشگر ( بويژه براي اندازه گيري زمان ) لازم است . خطا تا حدي در اين آزمايش از جانب آزمايشگر غير قابل اجتناب است .

6- آزمايش جعبه U (U Box Test Methot )

6-1- مقدمه :

اين آزمايش در مركز تحقيقات تكنولوژي شركت Taisei ژاپن ابداع و توسعه يافته است گاه اين وسيله به شكل جعبه بوده و نام آن آزمايش جعبه شكل (Box- Shared Test ) مي باشد . اين آزمايش براي اندازه گيري قابليت پر كردن ( رواني ) بتن خودتراكم بكار ميرود . وسيله مورد نظر شامل يك ظرفي است كه بكمك يك ديواره مياني به دو بخش R₂,R₁ مانند شكل 66 تقسيم شده است . دريچه كشوئي متحركي بين دو قسمت تعبيه شده است . ميليگردهائي با قطر اسمي 133 ميلي متر در پشت دريچه قرار ميگيرد كه فاصله مركز تا مركز ميلگردها 50 ميليمتر ( فاصله آزاد حدود 35 ميليمتر ) ميباشد . بخش سمت چپ با حدود 20 ليتر بتن پر ميگردد و سپس دريچه بالا كشيده ميشود و بتن به قسمت ديگر وارد ميشود و به سمت بالا جريان مييابد . سپس ارتفاع بتن در اين قسمت اندازه گيري ميشود.

طرح ديگري از اين جعبه با اصول مشابه ، توسط انجمن مهندسين عمران ژاپن (JSCE)بكار رفته و توصيه شده است .

6-2- روش آزمايش :

6-2-1- وسايل آزمايش :

جعبه u شكل از جنس مواد غير جاذب و سخت و محكم مانند شكل 6 ، ماله يا كمچه ، سرتاس كرونومتر

6-2-2- نحوه انجام آزمايش :

در حدود 20 ليتر بتن براي انجام آزمايش لازم است كه بايد بطور معمول از نمونه گيري استاندارد بدست آيد . دستگاه را روي سطح محكمي قرار دهيد و مطئن شويد دريچه كشوئي به خوبي كار ميكند و سپس دريچه را ببنديد . سطح داخلي وسيله را مرطوب كرده و آب اضافي را تخليه نمائيد . يك قسمت از وسيله را با نمونه بتن پر كنيد و اجازه دهيد به مدت حدود يك دقيقه در اين حالت باقي بماند . سپس دريچه را بالا كشيده و اجازه دهيد بتن به بخش ديگر وارد شود . وقتي بتن از حركت باز ايستاد ، ارتفاع H₂,H₁ را در هر دو قسمت دستگاه اندازه گيري نمائيد . و سپس اختلاف ايندو يعني ( H₁-H₂ ) را بنام اختلاف ارتفاع پر كردن محاسبه نمائيد . تمام آزمايش بايد ظرف مدت

5دقيقه انجام گيرد .

6-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

 اگر بتن مانند آب باشد H₁-H₂=0 ميشود بنابراين اعداد نزديك به صفر، رواني بهتري را به شما نمايش ميگذارد . اين آزمايش بسيار ساده است اما ساخت وسيله ممكنست كمي مشكل باشد . در اين آزمايش ارزيابي خوبي از قابليت پر كردن بدست مي‌آيد . در صورتيكه از ميلگرد و در پشت دريچه (جلو دريچه ) استفاده گردد و به نوعي قابليت عبور نيز نشان داده ميشود . فاصله 35 ميليمتري بين ميلگردها ممكنست كم بنظر برسد .

در مورد اينكه آيا ارتفاع پر شده H₂ به ميزان كمتر از 30 سانتيمتر ميتواند براي اين بتنها قابل قبول تلقي شود يا خير هنوز شك وجود دارد .

7- آزمايش جعبه پر كردن (Fill Box Test Method )

7-1- مقدمه :

اين آزمايش بنام آزمايش Kajima نيز شناخته ميشود . هدف آزمايش تعيين قابليت پر كردن متن خود تراكم با حداكثر اندازه سنگدانه 20 ميلي متري است . وسيله آزمايش شامل يك ظرف شفاف (معمولاً شيشه‌اي يا از نوع پلاكسي گلاس ) با سطح صاف و تخت ميباشد درون ظرف 35 ميله يا لوله بصورت مانع از جنس pvc با قطر 20 ميليمتر و فاصله مركز تا مركز 50 ميليمتر تعبيه شده است . در قسمت فوقاني يك لوله جهت پر كردن به قطر 100ميلي متر و ارتفاع 5000 ميليمتر بهمراه قيفي به ارتفاع 100 ميلي متر تعبيه شده است ظرف مزبور پايين ريخته شده توسط لوله و قيف پر ميگردد و اختلاف ارتفاع بين دو طرف ظرف بعنوان قابليت پر كردن بدست مي‌آيد .

7-2- روش آزمايش :

7-2-1- وسايل آزمايش :

جعبه پر كردن از جنس طلقي يا شيشه اي شفاف و محكم و غير جاذب طبق  سرتاس به حجم 5/1 تا 2 ليتر ، خطكش ، كرونومتر

7-2-2- نحوه انجام آزمايش :

حدود 45 ليتر بتن كه طبق استاندارد نمونه گيري شده است براي اين آزمايش لازم ميباشد دستگاه را بصورت تراز روي زمين محكمي قرار دهيد . سطوح داخلي وسيله را مرطوب كرده و آب اضافي را تخليه نمائيد با ريختن هر سرتاس بتن 5/1 تا 2 ليتري در هر 5 ثانيه از طريق قيف و لوله ، ظرف را تا رسيدن بتن به اولين سطح بالائي ميله هاي مانع پر نمائيد . پس از اينكه بتن به حالت سكون در آمد، ارتفاع بين در هر طرف ظرف را در دو محل اندازه گيري نمائيد و ميانگين هر كدام را بدست آوريد . بدين ترتيب h1,h2 در دو سمت بدست مي‌آيد درصد متوسط پر كردن F از رابطه زير بدست مي‌آيد

كل آزمايش بايد در مدت 8 دقيقه انجام گردد.

F= {(h1+h2)/ 2*h1} * 100%

7-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

اگر بتن مانند آب فرض شود نتيجه درصد متوسط پر كردن برابر 100 درصد بدست مي آيد بنابراين نزديكي به 100درصد مطلوبتر است . انجام آزمايش در كارگاه بدليل پيچيدگي ساختمان دستگاه و وزن زياد بتن مورد استفاده مشكل ميباشد . اين آزمايش نشان ميدهد حتي اگر بتني قابليت پر كردن و رواني خوبي را داشته باشد اما قابليت عبور و مقاومت به جداشدگي ضعيفي را دارا باشد نتيجه خوب نخواهد بود .

8-آزمايش پايداري شبكه ( الك ) GTM (GTM Screen Stability Test Method)

8-1-مقدمه :

اين آزمايش توسط يك پيمانكار فرانسوي بنام GTM براي ارزيابي مقاومت در برابر ارزيابي مقاومت در برابر جداشدگي ( پايداري ) بتن خودتراكم ابداع شده و توسعه يافته است . در اين آزمايش نمونه 10 ليتري بتن در حالت سكون قرار ميگيرد تا جداشدگي داخلي احتمالي آن صورت گيرد . سپس با ريختن نيمي از آن روي الك به قطر 350 ميليمتر و اندازه چشمه 5 ميليمتر اجازه ميدهم از آن عبور كرده و به درون زير الكي بريزد . پس از 2 دقيقه ملات عبوري از الك وزن ميشود و بصورت درصدي از وزن نمونه اوليه بتن روي الك گزارش ميگردد .

8-2- روش آزمايش :

8-2-1- وسايل آزمايش :

يك ظرف يا سطل در دار به حجم 10 ليتر ، الك به قطر 350 ميليمتر و چشمه 5 ميليمتر ، زير الكي ، ترازو به ظرفيت 20 كيلو گرم و دقت حداقل 20 گرم ، كرونومتر و …

8-2-2- نحوه انجام آزمايش :

حدود 10 ليتر نمونه بتن لازمست تا آزمايش انجام گردد . ابتدا بتن را در يك ظرف در دار ( براي جلوگيري از تبخير ) به مدت 15 دقيقه نگهداري كنيد . سپس سطح بتن را بررسي كنيد و مسئله آب انداختن را مورد توجه قرار دهيد و گزارش كنيد وزن زير الكي خالي در اين مدت بدست آوريد . حدوداً 2 ليتر از بتن فوقاني داخل سطل در دار به وزن

2/0±8/4 كيلو گرم را از طريق خالي كردن سطل در يك ظرف يا سرتاس بزرگ بريزيد و وزن بتن ريخته شده و ظرف را بدست آوريد . سپس اين بتن را به آرامي از ارتفاع 500 ميليمتر و بطور پيوسته روي الك بريزيد در حاليكه زير الكي را در زير الك قرار داده ايد . جرم بتن ريخته شده روي الك را با كسر وزن ظرف خالي از وزن ظرف بتن مشخص نمائيد (M_a ) اجازه دهيد به مدت 2 دقيقه ملات بتن از الك به داخل زير الكي سرازير شود . سپس با توزين زير الكي و ملات ، وزن ملات داخل آنرا بدست آوريد ( M_b ). درصد وزن ملات به بتن را بعنوان ضريب يا نسبت جداشدگي محاسبه و گزارش نمائيد.

100% * ( M_b/M_a ) = ضريب يا نسبت جدا شدگي

8-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

مشاهدات تجربي حاكي از آنست كه اگر درصد ملات عبوري از الك بين 5 تا 15 درصد وزن نمونه باشد ، پايداري در برابر جداشدگي رضايت بخش است . نتايج زير 5 درصد نشانه پايداري و مقاومت شديد در برابر جداشدگي است و بنظر ميرسد بر ظاهر بتن در امر پرداخت سطح اثر بد بگذارد . نتايج بيش از 15 درصد و بويژه بالاي 30 درصد نماينگر جداشدگي شديد است .

مهندسيني كه اين آزمايش را بكار گرفته‌اند ميگويند اين آزمايش راه بسيار مؤثري در ارزيابي پايداري بتن خود تراكم در برابر جداشدگي است . بهر حال عليرغم سادگي آزمايش ، سرعت آن مناسب نيست و آزمايش كندي محسوب ميشود و نياز به توزيع و دقت در آن دارد و لذا بعنوان آزمايش كارگاهي چندان مناسب نميباشد . قابليت تكرار نتايج آزمايش نيز تأمل بر انگيز است .

9-آزمايش روزنه (Meter Orifice Rheometer يا Orimet Test )

9-1- مقدمه :

اين آزمايش در دانشگاه  Paisleyتعميم يافته است و روشي براي ارزيابي كارآئي زياد مخلوطهاي بتن روان مصرفي در كارگاههاي اجرائي است . اين وسيله در شكل 9 مشاهده ميشود .

آزمايش بر اين اصل استوار است كه بتن از يك روزنه فرو ميريزد و سنجش رئومتري روزنه اي انجام ميگردد . دستگاه شامل يك لوله قائم براي ريختن بتن ميباشد كه به يك روزنه مخروطي شكل وارونه قابل تعويض مجهز است كه در پائين لوله قرار دارد و داراي دريچه اي است كه ميتوان آنرا سريع باز يا بسته نمود . روزنه معمولاً قطر داخلي 80 ميليمتر را دارا است كه براي آزمايش مخلوطهاي با حداكثر اندازه سنگدانه كمتر از 20 ميليمتر مناسب ميباشد . روزنه‌هاي ديگر كه معمولاً بين 70 تا 90 ميليمتر قطر دارند ميتوانند بجاي روزنه معمولي بكار روند .

با ريختن بتن درون لوله و پر كردن آن و باز كردن دريچه تحتاني لوله ميتوان بسادگي زمان تخليه آنرا اندازه گيري نمود .

9-2- روش آزمايش :

9-2-1- وسايل آزمايش :

وسيله Orimet كه از مصالح سخت و محكم و غير جاذب ساخته شده است طبق شكل 9 سطل با ظرفيت حدود 10 ليتر ، سرتاس ، كرونومتر ، ماله يا كمچه

9-2-2- نحوه انجام آزمايش :

حدود 8 ليتر بتن نمونه گيري شده طبق دستور استاندارد براي انجام آزمايش ضروري است . دستگاه را روي سطح محكم قرار دهيد و سطوح داخلي آنرا مرطوب نمائيد و آب اضافي را تخليه كنيد . دريچه تحتاني را ببنديد و سطل را زير لوله و دريچه قرار دهيد . سپس وسيله را بتن بودن هرگونه ضربه يا لرزش پر كنيد و بتن اضافي را با ماله يا كمچه بدون ضربه به آرامي برداريد و سطح آنرا صاف و تراز كنيد .

دريچه را باز كرده و اجازه دهيد تحت وزن خود ، بتن جريان يابد . زمان تخليه را با كرونومتر اندازه بگيريد و بعنوان زمان جريان گزارش نمائيد . لازم به ذكر است دريچه بايد 10 ثانيه پس از پر كردن و صاف كردن سطح بتن لوله باز شود و كل آزمايش بايد در طي مدت 5 دقيقه انجام گردد .

9-3- تفسير و ارزيابي نتايج آزمايش :

اين آزمايش معياري براي سهولت رواني و جريان بتن است . زمانهاي كمتر نشانه قابليت رواني بيشتر ميباشد . براي بتن هاي خودتراكم زمانهاي كمتر از 5 ثانيه مناسب است . قيف وارونه جريان را مقيد و محدود ميكند و زمان را طولاني تر مينمايد و ميتواند مشخصه و معياري براي قابليت مسدود شدن يا جدا شدگي به حساب آيد .

اين آزمايش ميتواند شبيه به ريختن بتن بصورت واقعي در كارگاه باشد و رواني بتن را مورد ارزيابي قرار دهد . اين آزمايش سريع ميباشد و داراي وسيله ساده اي است كه براحتي در محل مستقر ميشود. اين آزمايش ويژگيهاي مفيدي را در رابطه با تمايز بتن هاي كارا و مخلوطهاي روان از غير روان دارد و ميتواند در كارگاه بصورت متوالي بعنوان كنترل بكار رود . اندازه گيري زمان معمولاً حاوي خطاست و مانند ساير آزمايشهائي كه در آن به اندازه گيري زمان نياز است بهترين حالت استفاده از دو نفر آزمايشگر ميباشد .

مبانی طراحی مخلوط بتن خود تراکم

سیال و پایدار بودن از مبانی طراحی مخلوط scc هست ، اما غیر از این خصوصیات ، عامل اقتصادی نیز باید در طراحی در نظر گرفت . چالش مهم در طراحی مخلوط scc ، معادل بودن مشخصات مورد نیاز با مشخصات واقعی است مواد مورد نیاز برای ساخت scc به شرح زیر است :

۱ – سیمان : نوع و مقدار سیمان براساس خواص و دوام مورد نیاز تعیین می گردد . معمولا” مقدار سیمان بین ۳۵۰ – ۴۵۰ kg/m۳ است .

۲ – سنگدانه درشت : تمام سنگدانه های درشت که برای بتن معمولی استفاده می شود ، قابل مصرفدر scc است . اندازه حداکثر معمولا” بین ۱۶ – ۲۰   میلیمتر است. به طور کلی مقدار سنگدانه درشت در  scc  کمتر از بتن معمولی است زیرا سنگدانه درشت انرژی زیادی مصرف می کند که باعث کاهش جاری شدن بتن می شود و در هنگام عبور از موانع مانند آرماتور سبب مسدود شدن بتن میگردد .

۳ – سنگدانه ریز : تمام سنگدانه های ریز که برای بتن معمولی استفاده میشود برای scc نیز مناسب است هر دو نوع ماسه شامل شکسته و گرد گوشه قابل استفاده میباشد هرچه مقدار ماسه در مخلوط بیشتر باشد ، مقاومت برشی مخلوط بیشتر است .

۴ – مواد افزودنی معدنی : انواع مواد افزودنی معدنی یا پوزولان را میتوان در scc مصرف کرد این مواد برای بهبود خواص بتن تازه و یا بتن سخت شده و دوام مورد استفاده قرار میگیرد . از جمله این موارد میتوان میکروسیلیس ، سرباره و روباره را نام برد .

۵ – فوق کاهنده آب : فوق کاهنده آب یا فوق روان کننده ها از مواد بسیار مهم برای ساخت scc محسوب میشوند .

۶ – مواد اصلاح کننده ویسکوزیته : مواد اصلاح کننده ویسکوزیته برای افزایش مقاومت جداشدگی در scc مصرف میشود .

۷ – فیلرها : به دلیل الزامات رئولوژی خاص scc هردو مواد افزودنی فعال و خنثی برای بهبود کارایی و همچنین برای تعادل در مقدار مصرف سیمان مورد استفاده قرار میگیرد.

تنظیم طرح مخلوط

پس از ساخت مخلوط های آزمایشی ، اگر عملکرد آنها مطلوب نباشد ، باید طرح مخلوط مجددا” انجام شود . بسته به مشکلاتی که در خواص بتن تازه ایجاد میشود ، ممکن است واکنش های زیر انجام گردد : – اضافه کردن فیلر یا استفاده از نوع دیگر فیلر –  تجدید نظر در مقادیر شن وماسه – تغییر در مقدار فوق روان کننده یا ماده اصلاح کننده ویسکوزیته – تغییر در مقدار آب و نسبت آب به پودر – تغییر در نوع مواد اصلاح کننده ویسکوزیته یا فوق روان کننده

امروزه برای بتن خود تراکم مشخصات کلی زیر را پیشنهاد می کنند :

الف ) کارآیی ؛ از نظر کارآیی یک بتن خود تراکم مناسب دارای خواص زیر خواهد بود : در حالت معمولی دارای جریان اسلامپی بیش از ۶۰۰ میلی متر و بدون جداشدگی ، حفظ روانی به مدت حداقل ۹۰ دقیقه ، توانایی مقاومت در شیب ۳ % در سطح افقی آزاد ، قابلیت پمپ شدن در لوله ها بطول حداقل ۱۰۰ متر و به مدت ۹۰ دقیقه ، مقاومت فشاری ۲۸ روزه حدود ۶۰۰-۲۵۰ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع ، مقاومت در مقابل خوردگی تهاجم سولفاتها و کلریدها و انجماد و ذوب مطابق استاندارد ، کاهش خطر ترکهای حرارتی در مقایسه با بتن معمولی لرزانده شده

بتن خود تراکم مزایایی در اجرای موارد خاصی از سازه های بتنی دارد که به نمونه هایی از آنها اشاره میشود :

–          سازه های بتنی معماری – هنری که نیاز به ظرافت خاص با میلگرد گذاری فشرده دارند .

–    پل های با دهانه بزرگ که بدلیل طولانی بودن خط انتقال بتن اجرای آن ها با بتن معمولی امکان پذیر نمی باشد و در ضمن استفاده از بتن معمولی موجب قطور تر شدن اندازه پایه ها و نازیبایی سازه می گردد.

–    تونل های شهری و آبی که در آنها مسافت طولانی انتقال بتن معمولی و حفظ کیفیت و تراکم آن از مشکلات اجرایی است

–          ساختمان های بلند و برج ها

–          ستونها و دیوارهای بلند یا میلگردهای متراکم

–          ستونهای بتن ریزی شده با پمپ

–          بتن ریزی بلوک های بتنی

–          بتن ریزی کف ها و سطوح افقی

–          بتن ریزی در سازه های زیر آبی

مزایای چشمگیر بتن خود تراکم موجب گسترش سریع آن در دنیا شده است که بطور اجمال میتوان به مواردی از آنها اشاره نمود :

–          توسعه سازه های بتنی در دنیا و نیاز به بتن های با خواص ویژه

–          کمبود کارگران ماهر بتن ریزی بویژه کارگران ویبره زن

–          افزایش سرعت اجرای سازه های بتنی در سهولت بتن ریزی

–          امکان بهبود کیفیت مکانیکی بتن

–          امکان اجرای سازه های بتنی ظریف و سنگین و انتخاب مقاطع کوچک یا میلگردهای فشرده

–          توسعه صنایع پیش ساخته بتنی

–          صرفه جویی اقتصادی با توجه به کاهش نیروی انسانی لازم و زمان ساخت

–          توجه به سطوح تمام شده زیبا و مرغوب سازه های بتنی

–          کاهش سر و صدا و آلودگی صوتی محیط کار بویژه در صنایع پیش ساخته بتنی

سازه های مختلفی با استفاده از بتن خود تراکم در دنیا اجرا شده اند که به نمونه هائی از آنها در سراسر دنیا اشاره می شود . قابل ذکر است که اجرای بعضی از این پروژه ها بدون استفاده از بتن خود تراکم امکان اجرا نداشته اند .